Görzel hafıza..

Annenin kaşığına mısır,mercimek yapıştırmaca

Hamur yapmaca

Kirpi kardeşin dikenlerini kondurmaca

       Geçen sabah üzerinde nike logosu olan tişörtünü giydirdiğim minnak'ın tepkisi "aa babanınkinin aynısı anne"oldu. O küçüçük logo ne kadar dikkatini çekmişse artık.3gündür babanın benzeri tişörtünü giymek,anne kemerinden takmak istiyor.(Pantolon,eşofman,etek farketmez üzerinde kemer olsun yeter ki:))

saklanmaca,kovalamaca,kaçmaca

        Görsel hafızaya dayalı oyunları çok rahat oynayabiliyor artık 10'lu 12'li eşleştirme oyunlarında eşleştirmeleri yapabiliyor.Yazı yazmaya çalışıyor,annenin babanın kendinin isimlerini yazıyor(Karalama yapıyor tabii,ama heceleyerek yazıyormuş gibi yapıyor),benim okuduğum gibi kitap okumaya çalışıyor.Baktı olmuyor okuyor gibi ağzını kımıldatıyor.Boyamaları daha düzgün yapabiliyor.Yani resmin içini boyuyor en azından.İş bankasının çıkartma kitaplarından aldım,bol bol çıkartma yapıştırıyor.(uz)Gölge eşleştirme oyunlarını hala çok seviyor.Oyun hamuruna bayılıyor.(oyn hamuu nede anne diye en az beş kez soruyor gün içinde).Makas,yapıştırma işleriyle saatlerce uğraşabiliyor.(Uğraşabiliyorum yani. Genelde kesecek bişeyin kalmaması gerekiyor bitmesi için.İşi öğrendim artık ,kesilecek materyali az alıyorum başta)Böyle böyle geçiyor zaman.

ince çizgi,bronkoskopi...

      
             Bugün çok uzun zamandır ilk defa bu kadar korktum. Markete girdik ve minnak kuruyemiş reyonuna gelince orada beklerken fındık istedi.Bende yarısını kırıp verdim;kuruyemiş verirken mutlaka yarım veriyorum ya da daha küçük;ama bu kez bir şekilde soluk borusuna kaçtı.Babası aldı önce,sırtına vurdu,sıktı;sonra ben aldım sırtına vurdum,yumruk yapıp midesine bastırıp,yüzü yere dönük pozisyonda parmağımı soktum ağzına ve sonunda kustu.(burası yanlışmış ama yapmak zorundaydım başka bir şey gelmedi aklıma o an,yani göğsünü sıkıp çıkmasını beklesem belki çıkacaktı bilmiyorum ama ya çıkmazsa)O arada büyük ihtimalle çıktı.Ama tuhaf sesler çıkarmaya devam edince evet biraz panikledik,eşime hastaneye gidelim dedim,aracele çıktık ve gittik bu arada yolda ben bir iki kere midesine baskı uyguladım,belki de o ara kendine geldi bilmiyorum.Öksürdü,ağlamaklı oldu,bu arada hastaneye varmıştık ama emindim iyiydi artık.Yine de baktılar,filmini çektiler bir şey çıkmadı.(7mayıs2014)
          Zor günler geçiriyoruz yine güzel kızım şu aralar. Bir maden,patlama ve yüzlerce kaybedilen insan.Ne desem bilemediğim.Allah geride kalanlarına sabır versin;çünkü ateş düştüğü yeri yakıyor.
          Zor günlere eklenen kişisel bir de fındık hikayemiz var. Geçen perşembe yaşadığımız fındık hikayesi meğerse bitmemiş. 13 Mayıs'ta abimlerin önerisi,Minnak'ın da öksürüğünğn devam etmesi üzerine Buranın araştırma hastanesine götürdük.Göğüsünü dinlediler,röntgen çektiler ve öykümüzü dinlediler ve doktor fındığın akciğerine kaçmış olabileceğinden şüphlendi.Hemen yatış yapalım ve bronkoskopi yapalım dedi.Ağabey
mi aradım o da Ankaraya gelin dedi.Gittiğimiz gece ,gece boyunca minnak kuzu uyuyamadı.O nasıl bir öksürüktü ki boğulur gibi,nefessiz bırakana kadar.Perşembe sabah HAcettepe'ye yatışı yapıldı.Genel anestezi ile Bronkoskopi yapıldı ve gerçekten akciğerine kaçmış olan fındığı çıkarttılar. İki buçuk gün hastanede kaldık. Antibiyotik tedavisi aldı.Cumartesi akşam üzeri çıktık.Hastanede kaldığımız günler boyunca akıllı kuzu pek problem çıkarmadı.Yanında ben olduğum sürece her şey yolundaydı. Bir de oyun odası vardı ki çıkmak istemedi.Oyun odasını kapatacaklarmış,inanılmaz derecede üzüldüm.Orada uzun günler boyunca tedavi alan minnak kuzular için paha biçilmez bir yer orası.Ateşin orta yerinde serinleten su gibi. Tatlı öğretmeni,zevkli kitapları,hayallere hitap eden oyuncakları ile.Hastane ortamından hayaller dünyasına geçilen bir oda.İlk kaldığımız oda da Mikail abisi vardı.15 yaşında.Ama olgunluk yaşı 40. Ali abisi vardı.Irmak İnci vardı,Sinem vardı.Irmak ne yaparsa minnak da onu yapmak istiyordu.  Irmak annesinin elinden tutmuş yürüyorsa bana anne elimden tut diyordu,arkalarından biz de yürüyorduk.Minik bebekler vardı,yataklarında,ağlayan,hep ağlayan.Öyle işte.Çocuklar ,bebekler tez zamanda iyileşir çıkarlar umarım. Zor çok zor,Allah yardımcıları olsun.Orası farklı bir dünya.
       Hastaneden çıktıktan sonra oyun parkına götürdük minnakı.Çok mutluydu.Sanırım hastaneyle ilgili kötü bir an kalmadı hafızasında.Ede abisi,Edesi,Dednesi,Eggisi ile çocuklar içinde olmanın keyfini yaşadı.Bol bol trene bindi.Babasına Ama benim aabam (araba)nerede diye sordu bolca. Dönmek istemedi,Her gördüğünden istedi.Paramız bitti,biraz çalışmamız gerekli,yarın baba işe gidecek,anne de işe gidecek deyince ben de annanneye gitcem dedi.Anlaşmayı sağladık.