Hoşgeldin 2013...

           Hoşgeldin 2013,dilerim ki insanlık adına sağlık,mutluluk,huzurla gelmişindir.Dilerim ki 2012'nin savaşlarının  ölüm ko(r)kusu yoktur üstünde.Bebekler,çocuklar,yaşlılar,gençler...Tüm insanlığın barış içinde bir yıl geçirmesini diliyorum.İlk dileğim buydu senden.Hele ki geçenlerde bir haber karesinde, gözümün çekip belleğime yerleştirdiği savaş katliamından payını almış o minicik bebek görüntüsünden sonra en çok istediğim budur:Barış,barış,barış dolu bir dünya insalığı. İkinci dileğim ise açlıktan,yokluktan, ölümlerin olmaması.....Ne bileyim işte bu yıl böyle.Tüm insanlığın yüzünde şöyle kocamanca gülümsemeler olsa.Hayat telaşesi içinde herkes mutlu olsa...Biz de böyle olsak.Yüzümüzden ve yüreğimizden gülümseme eksik olmasa,mutlu olsak.Yetmez mi yeter.Sağlık ve huzurla dolu mutluluk. Sağlık demişken;
         Yıl 1999.Ben hastanede yatıyorum. Bacağımda kanamaya bağlı olarak bir kist oluşmuş.Ancak tabii bunun böyle olduğunu bulmaları günlerimizi aldı.Tahliller,tahliller falan filan.Tabii gittiğimiz yer onkoloji hastanesi olunca tahliller tahliller daha da bi uzadı da uzadı.Önce kanser hücreleri falan sanıldı,değilmiş neyse bunu başka zaman anlatırım. Onkoloji hastanesi gelenler,gidenler..Ve gelenlerden biri de daha önce burada uzun bir tedavi sürecinden geçmiş,kısmi olarak iyileşmiş Rahşan adında hiç unutmuyorum Hatay'lı bir genç kız 21 ya da 22 yaşında. Upuzun boylu; ama çok zayıf. Hastalığın son aşamasında. Tam olarak ne kanseri olduğunu hatırlamıyorum.Hatay'da tedavisine devam edilmiş,sonra tekrar kötüleşince son bir umut olarak tekrar gelmiş.Sedye üzerinde geldiğinde üzerinde incecik bir çarşaf vardı.Bembeyaz  yüzü çarşafın arasından görünüp kayboluyordu.Zayıflıktan dolayı gözü yuvasından dışarı çıkmış onun için sargılıydı.Öyle demişlerdi.Sedyeden hastane yatağına aktarılırken çığık attı.Ağrıyor diye.Dokunulduğunda felaket acı çekiyormuş.Kemikleri çok ağrıyormuş.Hiç konuşmuyordu,ağrılarından sanırım. Kız kardeşi hemşirelikte okuyordu. Yüksek doz ağrı kesici yapıyorlarmış. Annesi biliyoruz ama yine de getirdik demişti.Anne olmak,umut etmektir. Akşam üzeri odaya doktor geldi. Bir şeyler konuştu annesi ile. Gözüne baktı. Tam kapıdan çıkacakken Rahşan,ince,ürkek,tiz anlatamayacağım bir ses tonuyla "doktor bey biliyorum bedenim kaldırmaz ama bir şans daha son bir kez daha radyoterapi alamaz mıyım " demişti.Doktor tabii ki Rahşancığım tedaviye başlıcaz gibi bir şey  demişti. Rahşan, anestezi bölümünde okuyormuş ve her şeyin farkındaydı sanıyorum ki. Bir kez göz göze geldik umut doluydu bakışı."Son bir kez...."İşte bu söz hafızama öyle bir kazınmış ki... "Her zaman bir umut vardır"  Umut dolu bir yıl olsun.

      Kızımla birlikte,ailemizle,dostlarımızla,sağlıkla,huzurla bir yılı daha tamamlamak dileğiyle.